ایران، مهد تمدن و هنر، سابقه‌ای دیرینه در خلق آثار نفیس و کاربردی دارد. از جمله این هنرها، چرم‌کاری و تولید کیف‌های چرمی است که قدمتی چند هزار ساله در این سرزمین دارد.

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که ایرانیان از دیرباز از چرم برای مصارف مختلف، از جمله ساخت لباس، کفش، زره و کیف استفاده می‌کردند. قدیمی‌ترین نمونه‌های کیف‌های چرمی کشف شده در ایران، مربوط به دوره عیلام (حدود 3000 سال پیش از میلاد) است. این کیف‌ها که از چرم بز یا گوسفند ساخته شده بودند، برای حمل ابزار و لوازم شخصی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

در دوره هخامنشیان (550 تا 330 پیش از میلاد) نیز هنر چرم‌کاری در ایران رونق فراوانی داشت. کیف‌های چرمی این دوره، اغلب با نقوش و طرح‌های ظریف تزیین می‌شدند و از آنها برای حمل اشیاء قیمتی و اسناد مهم استفاده می‌شد.

با ظهور اسلام در ایران، هنر چرم‌کاری نیز تحت تأثیر فرهنگ و هنر اسلامی قرار گرفت. در این دوره، از کیف‌های چرمی برای حمل قرآن، احادیث و دیگر متون مذهبی استفاده می‌شد. همچنین، از چرم برای ساخت کیف‌های زینتی و اشرافی نیز استفاده می‌شد.

در دوره صفویه (1501 تا 1736) هنر چرم‌کاری ایران به اوج شکوفایی خود رسید. در این دوره، شهر تبریز به عنوان مرکز اصلی تولید چرم و کیف‌های چرمی در ایران شناخته می‌شد. کیف‌های چرمی تبریزی به دلیل کیفیت و ظرافت مثال‌زدنی، به سراسر جهان صادر می‌شدند.

امروزه، هنر چرم‌کاری ایران همچنان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هنرمندان ایرانی با استفاده از چرم‌های مرغوب و تکنیک‌های سنتی و مدرن، کیف‌های چرمی زیبا و بادوامی را خلق می‌کنند که در سراسر جهان مورد استقبال قرار می‌گیرند.